Szłyśmy drogą wzdłuż brzegu. Po obu stronach stały domy, a między nimi rosły hałdy śmieci. Jeden z domów był nowiutki, świeżo pomalowany na jaskrawy kolor, a jego mieszkańcy najwyraźniej pozbywali się zbędnych rzeczy wyrzucając je z balkonu na piętrze, przez co pod nim uformowała się już spora góra. Po tym całym syfie biegały dzieci, psy, kozy, kury. Ludzie siedzieli przed swoimi domami i piekli ryby na grillach. Wokół roznosił się odór nie do wytrzymania, który w takim upale powodował odruch wymiotny.
I nagle przestąpiłyśmy magiczną granicę. Na plaży zamiast śmieci pojawił się biały piasek, tak drobny i czysty, że piszczał pod stopami. Między czystymi domkami rosły równo przystrzyżone trawniki, klomby, żywopłoty, a ładni ludzie czytali książki na równo ustawionych leżakach. W otwartej pralni uśmiechnięte panie w białych koszulkach polo segregowały białe pranie.
Na pierwszy rzut oka zorientowałyśmy się, że to nie nasza liga (w momencie kiedy mijał nas meleks wiozący gości z walizkami na kółkach od recepcji do ich miejsca zakwaterowania), ale postanowiłyśmy sprawdzić jak bardzo nie nasza.
Miła Pani w recepcji podała nam cennik, który niestety cały był po tajsku i zrozumiałe były tylko ceny (choć mało zrozumiałe). Miła Pani poinformowała nas więc, że najtańszy nocleg jaki mają kosztuje 10000 THB za osobę (czyli +/- 1000 pln) i że cena, którą (z nadzieją) wskazuję palcem (400 THB) jest ceną śniadania.
W końcu znalazłyśmy przyjemny bungalowik z widokiem na morze, gdzie też był trawnik (chociaż nie tak zielony i nie tak równy), a rodzina właścicieli tak starała się nam dogodzić, że chętnie zostałybyśmy dłużej. Niestety świadomość, że wysypisko, które widziałyśmy wcześniej jest tuż tuż, nie pozwalała nam głęboko oddychać.
 |
| Zdjęcie nie przedstawia ani złotej klatki, ani wysypiska, tylko widok z tarasu naszego bungalowu. Podczas "spaceru" po wyspie byłyśmy zbyt zadziwione, żeby sięgnąć po aparaty. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz